Dobre wyniki notuje załoga oddziału G1-K ruchu Knurów kopalni Knurów-Szczygłowice, fedrująca ścianę 34 w pokładzie 405/1. Przypomnijmy, że w marcu doszło w tym rejonie do pożaru endogenicznego, w wyniku którego trzeba było wstrzymać jej ruch.
Wyglądało groźnie, jak zawsze, gdy w podziemnych wyrobiskach dojdzie do podobnej sytuacji. Najpierw wycofanie załogi, a następnie decyzja o wstrzymaniu wydobycia, podjęciu akcji ratowniczej i otamowania zagrożonego rejonu.
– Ścianę oddaliśmy do eksploatacji 12 grudnia 2022 r. Zalega tam węgiel koksowy o bardzo dobrych parametrach jakościowych. Już na etapie rozruchu notowaliśmy zadowalające wyniki wydobywcze. Niestety eksploatacja ściany niespodziewanie została wstrzymana poprzez wystąpienie pożaru – wyjaśnia Sebastian Kapka, kierownik robót górniczych eksploatacyjnych w ruchu Knurów.
Gaszenie takiego pożaru pochłania zawsze cenny czas. Bywa, że do zaizolowanej ściany nie można już wrócić, ale w tym przypadku na szczęście tak się nie stało. 2 lipca 2023 r. służby wentylacyjne otworzyły wyrobisko, rejon został przewietrzony i potwierdzono, że można prowadzić tam prace mające na celu wznowienie wydobycia.
Termin ponownego oddania ściany do eksploatacji określono na 14 sierpnia br. Do działania przystąpiły załogi działów: górniczego, energomechanicznego, jak i służb wentylacyjnych.
– Determinacja załogi była olbrzymia. Wiadomo, każdy dzień przestoju ściany kosztuje. Górnicy, elektrycy, mechanicy, hydraulicy oraz dział wentylacji pracowali niemalże non stop, aby sprostać zadaniu i jak najszybciej uruchomić wydobycie – relacjonuje dalej kierownik robót górniczych eksploatacyjnych.
Ostatecznie po komisyjnym odbiorze ściany przez służby kopalni powołane przez kierownika ruchu zakładu górniczego, dyrektor Okręgowego Urzędu Górniczego wydał zezwolenie na rozpoczęcie eksploatacji w dniu 3 sierpnia 2023 r. Ściana ruszyła zatem z prawie dwutygodniowym wyprzedzeniem w stosunku do planowanego terminu zakończenia robót zbrojeniowo-przygotowawczych.
Szczególne słowa pochwały należą się kierownikowi oddziału G1-K Radosławowi Porębie, sztygarom zmianowym: Mariuszowi Wilczkowi, Jackowi Chechelskiemu, Michałowi Pyszowi, Łukaszowi Wydmuchowi, Adrianowi Smolce i Jakubowi Czarnocie. Świetnie spisali się także przodowi: Aleksander Kuc, Tomasz Ratajczak, Radosław Ziarnik, Michał Jureczko i Kamil Keller wraz z podległą załogą. Warto dodać, że dużym zaangażowaniem w tempo prac wykazały się osoby dozoru wyższego: Piotr Pankiewicz, Michał Nocoń, Marcin Górecki oraz Damian Mijacz, którzy bezpośrednio nadzorowali i koordynowali roboty w rejonie ściany.
– Warunki geologiczno-górnicze oceniamy jako sprzyjające. Oczywiście wydobyciu towarzyszyć będą: III kategoria zagrożenia metanowego, I stopień zagrożenia tąpaniami oraz I kategoria zagrożenia wodnego. W tym rejonie zmagamy się ponadto z zagrożeniem klimatycznym, konkretnie I kategorii. Radzimy sobie z nim. W chodniku 34b mamy zabudowane trzy stacjonarne klimatyzatory – wyjaśnia Radosław Poręba, kierownik oddziału.
Dodajmy, że ruch Knurów jest właśnie w fazie budowy klimatyzacji centralnej, co w znacznym stopniu poprawi warunki atmosferyczne panujące w podziemnych wyrobiskach.
Ściana 34 urabiana jest kombajnem FS400, ma długość 250 m. Na początku jej wybieg wynosił 1380 m. Górnikom do wybrania zostało 1050 m. Miąższość pokładu wynosi od 2,2 do 2,8 m. W celu zminimalizowania zagrożenia metanowego ściana jest obecnie przewietrzana sposobem na „Y”. Wiąże się to z tym, że konieczne jest utrzymanie chodnika nadścianowego o odpowiednich gabarytach za frontem ściany.
Obecnie wydobycie wynosi ok. 4,5 tys. t na dobę. To satysfakcjonujący wynik, zważywszy na fakt, iż występuje w rejonie duże zagrożenie metanowe, co wiąże się z prowadzeniem działań związanych z profilaktyką metanową. Eksploatacja ma zakończyć się zgodnie z planem do maja 2024 r.
Górnicy z ruchu Knurów równolegle wybierają też węgiel ze ściany 28 w pokładzie 405/1. Wybieg wynosił tam 1800 m, długość 250 m, a miąższość pokładu sięgnie 2,2 m. Wydobycie sięgało 4,5 tys. t na dobę.
– Mieliśmy tam dobre postępy, miesięcznie od 120 do 140 m. W ciągu 13 miesięcy przejechaliśmy w sumie 1800 m – wylicza Sebastian Kapka.
Bieg ściany 28 kończy się jeszcze we wrześniu. Załoga oddziału G2-K odpowiedzialna za ten front robót przejdzie płynnie do ściany 16 w pokładzie 401/1. Jej wybieg wyniesie 1560 m, długość 250 m, a miąższość pokładu tym razem będzie większa – od 2,4 m do 3,4 m.
– W Ruchu Knurów wybierane już były ściany w pokładzie 401. Nie były łatwe ze względu na warunki geologiczno-górnicze, zwłaszcza trudności z utrzymaniem stropu. Załoga ma jednak w tym sporą wprawę, wiemy, jak prowadzić skuteczną profilaktykę związaną z bezpośrednim opadem skał stropowych. Jestem przekonany, że z tym problemem i tym razem sobie poradzimy – dodaje nadsztygar Piotr Pankiewicz, zastępca kierownika robót górniczych eksploatacyjnych w ruchu Knurów.
Jeśli chcesz mieć dostęp do artykułów z Trybuny Górniczej, w dniu ukazania się tygodnika, zamów elektroniczną prenumeratę PREMIUM. Szczegóły: nettg.pl/premium. Jeżeli chcesz codziennie otrzymywać informacje o aktualnych publikacjach ukazujących się na portalu netTG.pl Gospodarka i Ludzie, zapisz się do newslettera.
