Bezcenna tradycja
Słowo "tradycja" w ostatnich dniach było u nas odmieniane przez wszystkie przypadki, a nawet otrzymywało formy całkiem nowe, nieznane dotąd polskiej gramatyce. Bo czego jak czego, ale "tradycji" podczas "tradycyjnych świąt" zabraknąć nie mogło."Tradycji polskiej i katolickiej", bo tylko taka jest tradycją prawdziwą, a wszystko inne to ściema - by użyć tradycyjnego określenia młodzieżowego. Zatem cieszyła nas "tradycyjna, polska choinka" - symbol Bożego Narodzenia, którym szczycimy się przed światem. I nikt nam nie wmówi, że i choinka, i sposób jej przystrajania pochodzą z czasów przedchrześcijańskich, a do Polski sprowadzili ją z Zachodu protestanci. Zasiadaliśmy do "tradycyjnego wigilijnego stołu" który przed wiekami Kościół zwalczał jako relikt pogaństwa, a gdy się nie udało, włączył go do chrześcijańskiego misterium. Wcinaliśmy główne danie wigilijne, czyli karpia, uosabiającego ducha tych świąt. Wcinaliśmy dzięki komunistycznemu ekonomiście Hilaremu Mincowi, który gdzieś tak około roku 1950 rzucił hasło: "Karp na każdym wigilijnym stole!". Potraw oczywiście mieliśmy 12 - zgodnie z "polską tradycją". Co prawda tradycyjnie, na polskich magnackich stołach wigilijnych potraw było 13, na szlacheckich 11, na mieszczańskich 9, na chłopskich... No takimi głupstwami jak chłopi w dawnej Polsce nikt sobie głowy nie zawracał; żeby wiedzieć, ile czego oni jedli. A i chłopi nie zawracali sobie głowy liczbą spożywanych potraw, bo jak była jedna, to już było dobrze. Zresztą, kto tam dziś u nas sięgałby do jakichś chłopskich miazmatów? Toż u nas sama herbowa arystokracja, mocium panie.
Wracając do "tradycji", to właściwie nie bardzo jest jasne skąd i kiedy tak naprawdę wzięło się tych 12 potraw. Mam swoje zdanie na ten temat: skoro u magnaterii było ich 13, a u zwykłej szlachty 11, to zgodnie z demokratyczną tendencją wyrównywania nierówności społecznych, średnia wynosi 12. Bo przecież mieszczaństwa nie będziemy brać pod uwagę, skoro ono w historii Polski nigdy pod uwagę nie było jakoś szczególnie brane. By do końca wypełnić obowiązek wobec "tradycji", odśpiewaliśmy "Cichą noc", następnie jako akompaniamentu do wieczerzy - a może należałoby raczej powiedzieć, że do obiado-kolacji wysłuchaliśmy kilku piosenek o Santaklausie i życzyliśmy sobie "merykristmas". I tak to dbamy o naszą świętą narodową "tradycję", wyrastającą z głębi naszej chrześcijańskiej "tradycji". Czasem odkrywamy jakieś nowe jej elementy, które ani chybi zagubiły się w mrokach PRL-u, który - jak wszyscy wiedzą - naszą tradycję zwalczał. Na przykład, od jakiegoś czasu wiemy, że ze Świętami nierozerwalnie jest związany pewien napój gazowany, niealkoholowy, co to ugasi pragnienie i rdzę rozpuści w okamgnieniu, a którego komuniści zakazali. Teraz możemy już dbać o naszą "tradycję" bez względu na koszty. Bo na zachowanie "tradycji" nie ma za wysokiej ceny. Choć inni twierdzą, że raczej należy "być", niż "mieć" - szczególnie w święta.
Nawet bywają przekonywające te pouczenia, specjalnie wówczas, gdy płyną z ust specjalistów od sfery ducha. Choć najczęściej obraz kłóci się z dźwiękiem, bo o wyższości "być" nad "mieć" przekonują nas osoby o posturze, którą pewien stary góral dorabiający podwożeniem turystów, skwitował stwiedzeniem: "Jo nie wiym panocku, cy konik wos na jedyn roz uciągnie". Pewnym jest jednak, że "tradycja" u nas nie zaginie. Przecież dba o to cała armia speców od reklamy i ustawiania umysłów konsumentów, handlowców wielkopowierzchniowych, autorów medialnych i polityków reprezentujących naród. Łączy ich miłość do "tradycji", głęboka, wręcz niezmierzona wiedza o niej i troska o "być". Swoje "być"...
Jurek Ciurlok "Ecik"
HANYSY I GOROLE, ŁĄCZCIE SIĘ W UŚMIECHU
PRZERWA NA REKLAMĘ
• Jeśli ktoś wie, gdzie można dobrze i łatwo zarobić, proszę o informację do redakcji pod: "pracowity".
• Poszukuję inwestora zainteresowanego nowymi rozwiązaniami w dziedzinie motoryzacji! Jestem wynalazcą nowego samochodu. Jest niezwykle szybki i przystosowany do pokonywania bezdroży. W ciągu trzech godzin przebywa przestrzeń pomiędzy zachodnią a wschodnią Europą. Do Chin i Japonii z Europy dociera w ciągu kilkunastu godzin. Jego zasada działania polega na uniesieniu się w górę i trwanie, aż ziemia odpowiednio się obróci. Potrzebuję jednak funduszy na rozwiązanie problemu podróży na innych kierunkach, niż z zachodu na wschód. Zwrot poniesionych nakładów i ogromny zysk całkowicie pewne!
• Korporacja poszukuje nowego ścierwa do wszystkiego. Skrupuły moralne wykluczone. Skłonności sadystyczne mile widziane. Uwaga! Nie tolerujemy żadnych oczekiwań, a tym bardziej żądań podwyżek, awansu i poszanowania godności. Godziny pracy stałe.
• OGŁOSZENIE REDAKCYJNE. Nasz specjalny wysłannik donosi, że na wczorajszej premierze sztuki "Czekając na Godota" Samuela Becketta było kilku posłów i urzędujących ministrów. Z przyjemnością zauważyliśmy, że żaden z nich nie zasnął i nie rozmawiał podczas spektaklu przez telefon komórkowy. Głośno nie komentowali także tekstu i zamysłu reżysera, a po każdym akcie bili brawo. Premiera miała miejsce w Berlinie.
Z NAUKOWEGO PÓNKTU WIDZENIA
Pewnego razu kilku naukowców bawiło się w chowanego na "rajskich łąkach". Między innymi Isaac Newton i Blaise Pascal. Pascal ukrył się w chmurach, a Newton narysował kwadrat o boku jednego metra i stanął w nim. "Mam cię, Newton!" - od razu radośnie zawołał szukający. Na to Newton spokojnie odparł: "Nie masz mnie, tylko Pascala, bo Newton na metr kwadratowy to Pascal. " I niech ktoś jeszcze teraz powie, że fizyka nie jest dobrą zabawą!
HIGH SOCIETY
rubryczka celebrycka
Mark Twain chciał zrobić przyjemność pewnej damie, z którą siedział przy jednym stole podczas przyjęcia. W pewnym momencie rzekł do niej:
- Podziwiam niezwykłą urodę łaskawej pani od chwili, gdy panią ujrzałem.
- Ach dziękuję! - powiedziała niezbyt urodziwa dama z uniesieniem. - Szkoda tylko, że nie mogę się panu odpłacić podobnym komplementem.
- Ależ droga pani - odpowiedział Twain ze śmiechem - może pani zrobić to samo co ja; może pani skłamać...
Nadwornym medykiem u króla pruskiego Fryderyka II był doktor Zimmermann. Któregoś dnia król zapytał go z uśmiechem, iluż to ludzi wysłał już na "tamten świat". Niestropiony lekarz odpowiedział:
- Zapewne o kilkaset tysięcy mniej, niż Wasza Królewska Mość. I bez takiego rozgłosu.
Erazmowi z Rotterdamu ktoś kiedyś czynił wyrzuty, że nie dotrzymuje postów. Mędrzec odparł: - Ja się ciągle waham: duszę mam jeszcze katolicką, ale żołądek już "luterski".
W MARKLOWICACH, WĄCHOCKU I GDZIE INDZIEJ...
Jak wielka główka kapusty wyrosła w Kłaju?
Tak wielka, że do jej zakiszenia użyto siedmiu beczek, a głąb pocięto i zrobiono z niego boazerię dla Urzędu Gminy.
Czy wiecie, że w Grójcu odkryto ostatnio nieznane lochy?
Tak. Ale ponoć tylko dwie...
W jaki sposób będzie zbudowany Biały Dom w Wąchocku?
Szczegóły nie są znane. Na razie czyni się tylko przygotowania do wysuszenia odpowiedniej ilości śniegu...
KÓNSKI Z BELE KÓND
Bezinteresowność?
Pewien bogacz zawsze dawał hojne jałmużny wszelkim dziadom proszalnym, natomiast nigdy nie wspomagał artystów i uczonych. Aż ktoś zapytał go o przyczynę takiego postępowania.
- To oczywiste - odpowiedział - nigdy nie wiadomo, jak się życie potoczy. Któregoś dnia i ja mogę zejść "na dziady". Ale ani artystą, ani naukowcem na pewno nie zostanę...
Nic, tylko cud!
Pewien proboszcz dostał dużą kwotę na potrzeby parafii. Ofiarodawcą był dawny parafianin, który odniósł "w świecie" ogromny sukces biznesowy. Jeszcze tego samego dnia u proboszcza zjawili się przedstawiciele rady parafialnej i nuż przekonywać księdza:
- Najlepiej będzie przeznaczyć te pieniądze na nowy płot wokół cmentarza. Stary jest już słaby i dziurawy. Przyjdą dziki albo sarny i wszystko zniszczą...
- Dobrze - odpowiedział proboszcz - faktycznie, parkan jest w kiepskim stanie. Ja się tylko zastanawiam, skąd dziki i sarny tak szybko dowiedziały się o tych pieniądzach?
Zadziwiające!
Pewien bogacz miał bardzo nierozgarniętego służącego. Któregoś dnia, siedząc w salonie, nakazał mu przynieść z sypialni buty, leżące gdzieś koło łóżka. Po chwili służący przyniósł jeden but i jeden kapeć.
- Jakżeż można być aż takim głupcem - roześmiał się pan dobrodusznie - żeby wziąć but i pantofel. Przecież to nie do pary, durniu!
- I ja też się dziwiłem, do czego to panu - odpowiedział niestropiony służący. - Tym bardziej że z drugiej strony łóżka zauważyłem jeszcze jedną taką samą parę nie do pary...
MYŚLI WIELKICH, MĄDRYCH, NIE ZAWSZE ZNANYCH...
Mądrzy ludzie czasami udają głupka, a nawet robią głupstwa; głupcy są przekonani, że są mędrcami i zawsze się mądrzą.
Do Siego Roku i Pyrsk!!!
Jeśli chcesz mieć dostęp do artykułów z Trybuny Górniczej, w dniu ukazania się tygodnika, zamów elektroniczną prenumeratę PREMIUM. Szczegóły: nettg.pl/premium. Jeżeli chcesz codziennie otrzymywać informacje o aktualnych publikacjach ukazujących się na portalu netTG.pl Gospodarka i Ludzie, zapisz się do newslettera.
