Światowymi szczytami klimatycznymi ONZ dyryguje Unia Europejska, a dokładniej te partie polityczne, które działania proekologiczne mają wpisane w swoje programy, a sojusze (nieformalne) z "zielonymi" środowiskami są dla nich czymś tak naturalnym, jak wiatr poruszający turbiny wiatraków.
Te środowiska (tylko pozornie ideowe) chcą, by gospodarki napędzane energetyką z węgla dostosowały się do ich melodii. I bez znaczenia dla dyrygenta jest, czy pacjent przeżyje. Ważne, by operacja się udała.
Operacja zresztą, i to zakrojona na wielką skalę, trwa. Dla ratowania globu przed skutkami globalnego ocieplenia (kto uważa, że albo takowego nie ma, albo też działalność człowieka ma nań marginalny wpływ, chce ekologicznej katastrofy) UE realizuje politykę przejścia z energetyki nieodnawialnej na odnawialną. W tej sytuacji spalanie węgla (w jakichkolwiek technologiach) nie jest zgodne z polityką tzw. ratowania klimatu i celem ostatecznym jest zdekarbonizowanie energetyki nie tylko unijnej, ale i światowej. Po węglu przyjdzie kolej na gaz, ropę naftową i tylko dlatego, że Francja stoi na energetyce jądrowej, nie mówi się (na razie) o "atomie" pejoratywnie. Należy założyć, że w tzw. dalszej perspektywie - bez względu na to, czy polityka klimatyczna made in EU stanie się globalną, czy pozostanie (jak to jest dziś) regionalną - Unia wprowadzi na swoim terytorium zakaz produkcji i dystrybucji napojów gazowanych dwutlenkiem węgla.
W takiej to atmosferze, głęboko nasyconej CO2, odbywa się (od 11 do 22 listopada) w Warszawie COP19, znany bardziej jako światowy szczyt klimatyczny, a od 18 do 19 listopada o nowoczesnej energetyce węglowej będzie debatowało się podczas Coal & Climate Summit (ICCS), czyli Międzynarodowego Szczytu Węgla i Klimatu.
Nie jesteśmy anachroniczni!
Celem tego branżowego spotkania (ostro krytykowanego przez główny nurt ekopolityki), organizowanego przez World Coal Association i resorty gospodarki oraz środowiska, jest pokazanie światowej opinii publicznej, że energetyka węglowa nie jest XIX-wiecznym anachronizmem. Z ICCS pójdzie wyraźny przekaz: są technologie, które sprawiają, że energetyka węglowa nie musi być wysokoemisyjna, a tani nośnik energii nadal może być wykorzystywany w społeczeństwach, dla których przejście na alternatywną energetykę grozi destabilizacją ich gospodarek. Zhang Xiwu, prezes World Coal Association, na stronie internetowej ICCS w sposób wyważony i dyplomatyczny zachęca do debaty nad tym, jak branża dająca 1/3 światowej produkcji energii może się włączyć do działań na rzecz ochrony klimatu. Czy i na ile uda się ten zamiar zrealizować?
Łatwo nie będzie, skoro już w przeddzień COP19 aktyw Greenpeace z projektora, ustawionego na samochodzie ok. pół kilometra od jednego z kominów bełchatowskiej elektrowni, wyświetlał hasła: "Topnienie Arktyki zaczyna się tutaj!", "Powodzie zaczynają się tutaj!", "Zmiany klimatyczne zaczynają się tutaj!", i to nie tylko po polsku, ale jeszcze i po rosyjsku, chińsku, niemiecku i angielsku. Czy ma to oznaczać, że ICCS jest zlotem trucicieli?
"Happeningu" Greenpeace nie potępił rząd polski, który nie potrafi (lub nie chce) potwierdzić na forum międzynarodowym w sposób jednoznaczny i zdecydowany, że polska energetyka nie zamyka drzwi przed odnawialnymi źródłami tam, gdzie jest to ekonomicznie i technicznie uzasadnione, ale od węgla odepchnąć się nie pozwoli. ICCS jest doskonałym miejscem, by rząd - co najmniej ustami wicepremiera - powiedział do Brukseli, że skoro Polska ma własny węgiel, to przez najbliższe dziesięciolecia nie będzie z niego rezygnowała.
Podczas ICCS będzie mówiło się o czystych technologiach węglowych (dla "zielonych" nadal są "brudnymi"). Należy mieć nadzieję, że będzie to miejsce zaprezentowania woli obrony interesów gospodarek opartych na energetyce węglowej. Tym, którzy głoszą (jak wpływowy niemiecki dziennik Frankfurter Allgemeine Zeitung), że Polska przykłada większą wagę do dobrobytu i bezpieczeństwa narodowego niż polityki związanej ze zmniejszeniem własnych emisji, trzeba jasno powiedzieć: Polska od własnego węgla odepchnąć się nie da!
Co w zamian?
Tadeusz Cymański (europoseł SP): - Dajemy się jednak ogrywać, bo w UE Polska przedstawiana jest jako państwo zamknięte na innowacje, broniące węgla niczym Częstochowy i które tylko truje i truje powietrze nad Europą. Tymczasem Niemcy, kojarzone z wiatrakami, rozbudowują swoją energetykę węglową. ICCS to dobry ruch, pokazujący ludziom, że węgiel nie jest wcale przeszłością i świat może się jeszcze z nim przeprosić...
Janusz Steinhoff (prezes Krajowej Izby Gospodarczej): - Polski rząd od dłuższego czasu kontestuje niektóry zamiary Komisji Europejskiej ws. tempa redukcji emisji CO2. To po pierwsze. Po drugie: krytycznie oceniam pakiet klimatyczny, bowiem jest on całkowicie oderwany od tego, co dzieje się w świecie. Mam nadzieję, że tempo redukcji emisji CO2 będzie uzależnione od tego, co zrobią państwa pozaunijne. W Polsce czeka nas modernizacja przestarzałych bloków węglowych i ten proces przyczyni się do znacznego zredukowania emisji. Dlatego choćby nie trafiają do mnie tezy o tym, że węgiel w energetyce to już przeszłość.
Prof. Andrzej Barczak (ekonomista): - "Zieloni" nie dają żadnej alternatywy, bo skoro mówią "nie" dla węgla, to co w zamian? Wiatrakami elektrowni węglowych nie zastąpimy, wodnych jest u nas niewiele. Oczywiste jest, że energetyka węglowa musi przejść na czyste technologie. Polska potrzebuje energii, bo bez niej nie ma gospodarki, ale jeśli ma się tylko drogą energię, to gospodarka także na tym cierpi.
O co tu chodzi?
O ICSS przeciwnicy "brudnej energii" mówią: spotkają się lobbyści. Oczywiście na Stadionie Narodowym nie spotykają się jacykolwiek lobbyści i zaproszenie na obrady COP19 dwójki liderów społeczności, protestujących przeciwko budowie odkrywek węgla brunatnego, jest tylko gestem grzecznościowym. Nie wystarczy opowiadać się za wdrożeniem niskoemisyjnych technologii spalania węgla, by przestać być trucicielem. Wystarczy być przeciwko budowie kopalń, by zostać przypisanym do kategorii zwolenników "czystej energii".
I cóż z tego, że 98 proc. ciepła na Ziemi pochodzi od Słońca? Cóż z tego, że słynny protokół z Kioto okazał się niewiele wartą umową, którą wkrótce trzeba będzie zastąpić kolejną, równie mało zobowiązującą? Gdyby takie cuda działy się w czasach, gdy pół świata było pod moskiewskim przewodnictwem, to padłoby pytanie: kto za tym wszystkim stoi i komu to służy? Wydaje się, że nadal jest ono aktualne...
Jeśli chcesz mieć dostęp do artykułów z Trybuny Górniczej, w dniu ukazania się tygodnika, zamów elektroniczną prenumeratę PREMIUM. Szczegóły: nettg.pl/premium. Jeżeli chcesz codziennie otrzymywać informacje o aktualnych publikacjach ukazujących się na portalu netTG.pl Gospodarka i Ludzie, zapisz się do newslettera.
Patologia Obywatelska
trwa likwidacja polski przez po!!!!!!!
Coś mi ten tytuł przypomina. Chyba to: "Słyszę żądanie aneksji Gdańska do Rzeszy, z chwilą, kiedy na naszą propozycję, złożoną dn. 26 marca wspólnego gwarantowania istnienia i praw Wolnego Miasta nie otrzymuję odpowiedzi, a natomiast dowiaduje się następnie, że została ona uznana za odrzucenie rokowań – to muszę sobie postawić pytanie, o co właściwie chodzi? Czy o swobodę ludności niemieckiej Gdańska, która nie jest zagrożona, czy o sprawy prestiżowe, czy też o odepchnięcie Polski od Bałtyku, od którego Polska odepchnąć się nie da!". Powtórka z historii?
Moje głębokie zdziwienie budzi wypowiedź oraz zmiana poglądów na polski przemysł weglowy p. Steinhoffa. Swego czasu będąc w rządzie usilnie pracował nad likwidacja naszego PW?