Iran, w przeciwieństwie do niektórych krajów eksportujących ropę, jest nie tylko zależny od dochodów z ropy naftowej [ale] i opiera się na szerokiej gamie branż, a mianowicie kopalniach i górnictwie - oto główne przesłanie tegorocznego raportu sporządzonego przez IMIDRO (Iranian Mines and Mining Industries Development and Renovation) - organizację pozarządową odpowiedzialną za odnowę i rozwój irańskiego przemysłu wydobywczego oraz utrzymywanie i nawiązywanie trwałych relacji z partnerami biznesowymi z sektora przemysłowego.
Raport stwierdza, że Iran jest zaliczany do 15 najbogatszych krajów świata pod względem zasobów mineralnych (ponad 7 proc. światowej rezerwy). Zaliczają się do nich spore złoża: ropy, węgla, żelaza, miedzi, cynku, ołowiu, chromu, barytu, soli, gipsu, molibdenu, złota i uranu.
Iran może się także pochwalić imponującym wydobyciem stali, miedzi i aluminium (odpowiednio 12., 14. i 17. miejsce w światowym rankingu), a ponadto pigmentu oraz koksu naftowego.
W klasyfikacji Rare Earth Element, zaproponowanej przez International Union of Pure and Applied Chemistry (IUPAC), Iran osiągnął znakomity wynik, produkując ponad 6 t rzadkich elementów geochemicznych, wchodzących w skład skorupy ziemskiej - podaje raport.
Wiele irańskich kopalń ma światowy standard i rekordowe poziomy wydobycia. Dokument w tym punkcie wymienia kopalnie: Sar Cheshmeh Copper Mine w Kerman (drugie pod względem wielkości złoże miedzi w świecie), Anguran Zinc w Zanjan i Mehdi Abad Lead w Yazd (największe na świecie zasoby cynku i ołowiu); a także kopalnie specjalizujące się w wydobyciu rud żelaza: Sangan w Khaf (najbogatszy ośrodek w regionie Bliskiego Wschodu) oraz Gole Gohar w Sirjan (liczącą prawie tysiąc lat).
30 proc. irańskich inwestycji związanych jest z przemysłem górniczym. Ogromna zasobność w węgiel, gaz i energię, niskie koszty pracy, dostęp do regionalnych i międzynarodowych wód, dobrze rozwinięta sieć komunikacyjna (zwłaszcza dróg i linii kolejowych), doświadczeni pracownicy naukowi i sektora prywatnego sprzyjają niezwykle niskim kosztom produkcji. Górnicze projekty mają wsparcie ze strony infrastruktury energetycznej (sieci elektryczne i gazociągowe). Dowodzi to - w świetle raportu - pozycji energetycznego lidera w regionie.
Od marca 2017 r. Iran zacznie realizować rządowy VI Plan Rozwoju (Sixth Development Plan) którego efektem będzie m.in.: dalsze zwiększenie wydobycia ropy naftowej i węgla, rozwój infrastruktury przemysłowej oraz zacieśnienie globalnej współpracy z międzynarodowymi koncernami wydobywczymi, jak również wykładowcami, inwestorami, bankami, wreszcie instytucjami finansowymi. Autorzy raportu przekonują, że VI Plan Rozwoju przyniesie ośmioprocentową stopę wzrostu i dochód przekraczający 40 bln dolarów, pochodzącym z produkcji stali, aluminium, miedzi, cynku, węgla, złota, także z kopalń eksploatujących pokrewnych złożach.
Raport podkreśla skuteczność i dalekosiężność strategii IMIDRO, pod przewodnictwem której przez ostatnie dziesięć lat wydobyto 1,5 m sześc. węgla o łącznej wartości 730 mln dolarów. Od początku swego istnienia IMIDRO uruchomiła przeszło sto dużych projektów wydobywczych, z dochodem przekraczającym 12 mld dolarów. IMIDRO przyczynił się również do stworzenia ponad 100 tys. miejsc pracy.
Raport jest zwieńczony informacją o planowanym zwiększeniu obszaru eksploracji o 250 tys. km kw. i zawiadomieniem potencjalnych inwestorów o przewidywanym na 2025 r. globalnym popycie i eksporcie na aluminium i miedź.
Raport IMIDRO jest adresowany przede wszystkim do gości drugiego irańskiego szczytu dotyczącego przemysłu wydobywczego (Iran Mines and Mining Industries Summit). Konferencja odbędzie się 11 i 12 lipca br. w Teheranie.
Jeżeli chcesz codziennie otrzymywać informacje o aktualnych publikacjach ukazujących się na portalu netTG.pl Gospodarka i Ludzie, zapisz się do newslettera.
