BEAGLE KONTRA BERNARDYNY
Miałem to szczęście, że mogłem zwiedzić kawałek świata, obserwując go nie z perspektywy wycieczkowego autokaru i opowieści przewodnika, lecz z bliższa - co nie znaczy, że z pozycji mieszkańca.
Wydaje mi się, że to najlepsza perspektywa do obserwacji: nie tak daleka, żeby nie pozwalała dostrzegać szczegółów, i nie tak bliska, by tracić z pola widzenia pewne generalia. To moje oglądanie "obcych światów" było możliwe dzięki występom kabaretowym tu i tam. A jako że tzw. "trasy koncertowe" w środowiskach polonijnych - tak samo zresztą jak w kraju - w niczym nie przypominają tournee światowych gwiazd, relacjonowanych przez kolorowe czasopisma, to stąd ta perspektywa. Bo to nasze estradowe komiwojażerstwo bliższe jest raczej wędrownym trupom teatralnym z minionych epok. Zresztą opisy gwiazdorskich tur, prześcigające barwnością kolorystykę zamieszczających je czasopism, też są przesadzone. Ale nie o tym chciałem.
Otóż obserwując inne światy, po których głównie poruszałem się autami - z wyjątkiem Australii, gdzie podstawowym środkiem lokomocji były samoloty - zauważałem różnice w sposobach korzystania z owego środka transportu. Mam na myśli rzecz jasna nie sposób trzymania kierownicy i naciskania pedału gazu - choć to ostatnie też - lecz zasady, wedle których realizowane jest przemieszczanie się z punktu A do punktu B. Na przykład dość powszechna w świecie zachodnim - i tym bliższym i tym za oceanem - życzliwość wobec zmotoryzowanych sióstr i braci. Tam wiedzą, że za chwilę samemu się będzie miało problem z parkowaniem lub włączeniem do ruchu, więc temu, który jest w tarapatach teraz, dobrze jest ułatwić życie i cierpliwie poczekać, aż zrobi co trzeba. U nas ta oczywista oczywistość przebija się do świadomości z najwyższym trudem. Tam kierowcy przypominają dobroduszne bernardyny, gdy u nas to same beagle z genetycznym ADHD, w dodatku karnawałowo przebrane za husarię. A za wszystkim stoi pośpiech. Stoi głównie w korkach. Tzn. w "zachodnich korkach" faktycznie stoi, a nawet przysypia. U nas, mimo, że stoi, to wierci się, podskakuje, swędzi jak owsiki, piecze jak hemoroidy, a przez to jeszcze bardziej stoi w miejscu. Bo swoim nieskoordynowanym szarpaniem, wciskaniem się, przeskakiwaniem robi straszny bałagan, a potem często kończy na drzewie lub na innym spieszącym się i w ten sposób osiąga nareszcie stan pasywności. Tyle, że ostatecznej.
Ponieważ zachodni pośpiech spieszy się wolniej, niż pośpiech u nas, to i na "zajętość" funkcjonariuszy, mających czuwać nad prawidłowością przemieszczania się z punktu A do punktu B, ma to zdecydowany wpływ. I jest jeszcze jedna różnica. Tam z funkcjonariuszem nie pogadasz. Tzn. pogadasz, ale nie próbuj do niego "przemówić". Bo jak on wtedy "przemówi" do ciebie, to nie będzie o czym gadać. Nie znaczy to, że ci na zachodzie są nieżyczliwi. Nic podobnego! Wręcz przeciwnie! Ale to tam właśnie pojąłem, że w sytuacji, kiedy się przeskrobało, nie należy zaczynać od propozycji "załatwienia jakoś" tej sprawy. W ogóle nie należy próbować "załatwiać", bo można w ten sposób "załatwić się na amen". Choć - jak mi mówiono - społeczności Polonusów w Chicago udało się sprowadzić pewną ilość funkcjonariuszy drogówki na "ciemną stronę mocy". Ale też wśród funkcjonariuszy Polonusów było tam sporo i może nastąpiła jakaś korelacja, osmoza - czy coś takiego. Nie wiem jak jest teraz u nas, bo staram się wprowadzać w czyn zaobserwowane wzorce i dawno nie miałem przyjemności z lotnymi patrolami. Ale pamiętam jak bywało i kilka anegdot z bogatego doświadczenia "wędrownego estradowca" potrafię sobie przypomnieć. Następnym razem.
Jurek Ciurlok "Ecik"
HANYSY I GOROLE, ŁĄCZCIE SIĘ W UŚMIECHU
Z TASZY LISTONOSZA
Ot, przewrotność...
Nocną porą złodziej wybrał się do bogatej willi, której właściciele wyszli do teatru. Gdy tylko udało mu się otworzyć jedno z okien salonu z wnętrza usłyszał charczący głos:
- Uważaj, bo anioł cię widzi...
Złodziej wstrzymał się na moment, spojrzał do wnętrza, ale nikogo nie zauważył; więc po chwili przeskoczył parapet i wówczas ten sam głos powtórzył:
- Uważaj, bo anioł cię widzi...
Złodziej zamarł w bezruchu, po czym rozejrzał się ostrożnie, ale nikogo nie zauważył, więc zapytał:
- Kto to mówi?
- Kleopatra...
Wówczas zaświecił latarką w stronę, skąd głos dobiegał i ujrzał wielką papugę.
- Co za idiota nazwał papugę Kleopatrą? - mruknął sam do siebie.
- Ten sam, który rottweilerowi dał na imię Anioł - odparła papuga...
Nocne rodaków rozmowy
Do psychiatry zgłosił się mężczyzna mocno zaniepokojony stanem swojej psychiki.
- Panie doktorze, mam taki rodzaj natręctwa - poskarżył się lekarzowi - w nocy meble zaczynają mówić. Z nimi rozmawia moja żona, a ja włączam się do rozmowy.
- O, to niezwykle interesujące! A mógłby pan przytoczyć którąś z takich rozmów?
- One właściwie zawsze przebiegają podobnie. Najpierw odzywa się szafa: "Jak myślisz? Usnął już???". Na to odpowiada żona: "Tak, śpi jak zabity". "No to ja wychodzę" - najczęściej mówi szafa. A wtedy ja: "Dokąd? Nigdzie nie pójdziesz! Przecież nawet jeszcze raty za ciebie jeszcze nie są spłacone!". I wszystko cichnie...
Prosimy zachować wierność!
Na spotkaniu kółka emeryckiego, jeden z uczestników ostro przemówił do członka, który opuścił kilka wcześniejszych spotkań:
- Panie Karolu. To my się tu o pana martwimy, że pan zaniemógł, albo co gorszego, a dowiadujemy się, że pan brał rozwód! I jakby tego było mało, to od razu ożenił się pan z jakąś dwudziestką! Czyś pan oszalał??? Jak tak można!? Przecież pańska żona to była niezwykle porządna kobieta! I po 50 latach małżeństwa takie bezeceństwo? Przecież to podłe!
Czerwony jak burak i mocno stropiony pan Karol wreszcie doszedł do głosu:
- Ależ koledzy, zechciejcie mnie zrozumieć. To prawda, że moja żona była przyzwoitą kobietą, ale też wymagającą i ja nie dawałem już rady spełniać jej wszystkich życzeń. Wiecie jak wyglądały nasze wspólne wieczory i noce? Herbatkę jej zrób... Validol jej podaj... Oczy zakropl... Kanały w telewizorze stale przełączaj... Przykryj... Odkryj... Podrap po plecach... Uchyl okno... Sprawdź czy zamek zamknięty... A młoda, to wieczorem wyjdzie, rano wróci, a człowiek spokojnie całą noc prześpi...
MIĘDZY NAMI, BLONDYNKAMI...
Mąż do żony blondynki, która poszła do kuchni zrobić mu drinka:
- Kochanie, dlaczego tak długo cię nie ma?
- Kochanie, bo wpadła mi kostka lodu do kubka z gorącą herbatą i jakoś nie mogę jej znaleźć...
HIGH SOCIETY
rubryczka celebrycka
XVII-wieczny francuski kardynał Jules Mazarin był postacią co najmniej kontrowersyjną. Był też nieprzejednany wobec swoich przeciwników, dlatego obawiano się wypowiadania czegokolwiek, co mogłoby mu się nie spodobać. Ponoć jedna z gazet zamieściła następującą wiadomość o nim: "Jedni mówią, że kardynał Mazarin umarł, inni, że nadal żyje. Co do nas, to nie wierzymy ani jednym ani drugim".
Włoski poeta Gabriele D'Annunzio uważany jest za prekursora pewnych faszystowskich idei. Z Benito Mussolinim skłócił się jednak, gdyż był przeciwny aliansom z Hitlerem. Mimo to Mussolini ciągle miał dla niego szczególne względy i wypłacał spore kwoty pieniężne. Zapytany dlaczego, odparł:
- D'Annunzio jest jak dziurawy ząb; szkoda go jeszcze wyrywać, więc trzeba go wypełnić złotem.
Aleksander Dumas był wnukiem francuskiego arystokraty i czarnej niewolnicy - po której zresztą nosił nazwisko. Był zatem Mlatem, co niektórych skłaniało do różnych złośliwości. Razu pewnego, znanego już pisarza zagadnął pewien drobny szlachcic:
- Pan jesteś Mulatem, nieprawdaż?
- Tak jest w rzeczy samej.
- I pański ojciec także był Mulatem?
- Faktycznie był nim.
- Zdaje się, że pańska babka była Murzynką?
- Była Murzynką - potwierdził poirytowany już mocno pisarz i dodał - zaś jej przodkowie byli małpami i tam zaczyna się mój ród. Dokładnie tam, gdzie pański się kończy.
BOJTLIK Z FRASZKAMI
Dziś fraszka mocno mijająca się z poprawnością polityczną, ale przecie z czasów gdy takowej nie było.
Stanisław Serafin Jagodyński (zm. 1633).
Na białogłowy i ich mowy
Gdyby ta rzecz nie Pismem była potwierdzona,
Że niewiasta jest z męskiej kości uczyniona,
Uważając ich szepty i tak żwawe mowy,
Rzekłbyś, iż Bóg z języka stworzył białogłowy.
MYŚLI WIELKICH, MĄDRYCH, NIE ZAWSZE ZNANYCH...
Żal wystarcza sam sobie, ale aby osiągnąć prawdziwą radość, trzeba ją z kimś podzielić.
Mark Twain
Pyrsk!!!
Jeśli chcesz mieć dostęp do artykułów z Trybuny Górniczej, w dniu ukazania się tygodnika, zamów elektroniczną prenumeratę PREMIUM. Szczegóły: nettg.pl/premium. Jeżeli chcesz codziennie otrzymywać informacje o aktualnych publikacjach ukazujących się na portalu netTG.pl Gospodarka i Ludzie, zapisz się do newslettera.
