TEATR NASZ WIDZĘ UŁOMNY...
Choć nie zmniejsza się ilość bzdur wypowiadanych na temat górnictwa przez najróżniejszych uczestników tzw. "publicznego dyskursu", to jednak trzeba trochę odpocząć od tematu. W przeciwnym razie sam mógłbym zacząć wypisywać farmazony, albo zacząć się powtarzać. Farmazony niezamierzone i niekontrolowane, ma się rozumieć, bo ja bardzo często wypowiadam farmazony, ale po to, by uwidocznić farmazonowatość farmazonów udających mądrości.
Wszyscy teatromani i kinomani wiedzą, że kwestie wypowiadane przez aktorów miewają wiele znaczeń. Choć czasem w ogóle nic nie znaczą. Aktor niekoniecznie musi to rozumieć. Czasami nawet niczego nie rozumie. Ale ważne, żeby mówił ładnie i przekonywująco. Tak samo jest z uczestnikami wspomnianego "dyskursu". Jak to brzmi! Dyskurs! Nie jakaś tam rozmowa, dyskusja, spór. Rozmowy, dyskusje, spory to może sobie toczyć pospólstwo. "Aktorzy życia publicznego" prowadzą "dyskurs", który jest elementem "gry" na "politycznej scenie". A że scena to obrotowa, jak wszyscy wiedzą, to i aktorom w głowach dobrze się kręci - jak po mocnym polskim samogonie - więc role im się czasem mylą: a to czegoś zapomną, a to coś dodadzą, z tragedii zrobią komedię i odwrotnie - a najczęściej operetkę. Na dobitkę z warsztatem kiepściutko, bo zamiast gładko wypowiadanych kwestii słychać bełkot. Ten i ów czasem "beknie", albo jeszcze gorzej, bo wirowy ruch obrotowej sceny nie jest bez wpływu na przemianę materii. Bywa, że scena zawiruje tak szybko, że nie tylko w głowach się kręci i nie tylko żołądki nie wytrzymują, ale niektórzy równowagę tracą. Przewracają się, a ogromna siła odśrodkowa wyrzuca ich na zewnątrz. Kiedy się nieco opamiętają, próbują z powrotem wgramolić się na scenę, ale trudna to sprawa. No chyba, że ktoś poda rękę i trochę podciągnie. Rzadki to przypadek, bo przecież zamiast wciągnąć upadłego kolegę, samemu łatwo jest zlecieć.
Na scenie jest kilka obsad, które grają od lat tę samą sztukę. Jak w prawdziwym teatrze. Aktorzy się zmieniają, ale grają te same role. Gdy aktor X jest niedysponowany, zastępuje go inny. Albo zmienia się cała obsada. Wtedy pozostałe, bo żadna ze sceny nie schodzi, starają się przeszkadzać, żeby przejąć role. Czasem aktorzy przechodzą z jednej obsady do innej. Ale spektakl jest wciąż ten sam. Kwestie podobnie brzmią. Jak dotąd żadna obsada nie wyszła poza poziom teatru prowincjonalnego i to amatorskiego. Za to stawki mają zawodowe - na najwyższym światowym poziomie. I garderoby godne solistów Metropolitan Opera w Nowym Jorku... albo mediolańskiej La Scali...
Czasem niespodziewanie jakiś niewidzialny reżyser próbuje wprowadzić nową postać. Najczęściej postać zrzucana jest z góry, bo stale wirująca scena właściwie uniemożliwia wejście kogokolwiek zza kulis. Tak to jest chytrze przemyślane, żeby przypadkiem jakaś nowa obsada się nie pojawiła i nie chciała zagrać nowej sztuki. Więc takie nagłe pojawienie się nowej postaci jest powodem dużego zamieszania. Szczególnie, gdy nowa postać ma pierwszoplanowe ambicje. Oj! Starzy aktorzy wypadają z ról, a chór i orkiestra w orkiestrionie fałszują bardziej niż zwykle. Nawet suflerzy mylą tekst. Nowa postać czasem przebija się na pierwszy plan, ale poziomem równa do innych.
I tak toczy się ten spektakl. Niestety, my ciągle kupujemy na niego bilety! Choć widzimy, że obsada, scenografia, reżyseria, muzyka a nawet klaka ciągle ta sama. Niezmiennie jednak mamy nadzieję, że przy kolejnej odsłonie zagrają choć odrobinę lepiej. Gdzie tam! Po pierwsze, nie są w stanie, a po drugie, im się nie chce. Ale cóż... Nadzieja umiera ostatnia...
Jurek Ciurlok "Ecik"
HANYSY I GOROLE, ŁĄCZCIE SIĘ W UŚMIECHU!
MIĘDZY NAMI, BLONDYNKAMI
Pierwszego dnia wakacji blondynka spacerowała po alejkach wielkiego parku zdrojowego, pełnego innych spacerowiczów. Niestety, coraz bardziej czuła potrzebę skorzystania z toalety. A toalety nigdzie ani widu. Nieco zażenowana, podeszła do strażnika i szepnęła mu do prawego ucha pytanie:
- Bardzo pana przepraszam, może mi pan powiedzieć, gdzie mogę znaleźć toaletę?
- Z drugiej strony - odparł strażnik i machnął lewą ręką. Blondynka obeszła go i szepnęła do lewego ucha:
- Bardzo pana przepraszam, może mi pan powiedzieć...
- Wiesz, codziennie wieczorem spisuję swoje myśli - zwierzyła się pewna blondynka swojej koleżance.
- Wspaniale! A od jak dawna to robisz?
- Od trzech lat... I wkrótce będę już mieć pełną stronę!
Z TASZY LISTONOSZA
Dla nowoczesnych
Klasyfikator pojemności butelek wódki w świecie informatyków:
0,1 l - demo
0,2 l - trial version
0,5 l - personal edition
0,7 l - professional edition
1,0 l - network edition
1,75 l - enterprise
3 l - for small business
5 l - corporate edition
Ostrożny
Późnym wieczorem pielęgniarka widzi w szpitalnej świetlicy pacjenta ciągle tkwiącego przed telewizorem. Podchodzi więc do niego i mówi stanowczym tonem:
- Dość już na dzisiaj tej telewizji. Teraz wyłączamy telewizor i idziemy do łóżka...
- Dobrze - ochoczo zgodził się pacjent. - Tylko po cichu, żeby nas nikt nie przyłapał...
CWIETY Z GAZETY
Napisała do nas Pani Alina Maciejczyk i przysłała dwa "kwiatuszki". Oto jeden z nich z portalu TVN 24: "Rzeczniczka Jastrzębskiej Spółki Węglowej Katarzyna Jabłońska-Bajer, do której należy kopalnia [...]"
TVN 24 ujawniło tym sposobem jedyną na świecie rzeczniczkę, która posiada kopalnię!
Pani Alinie bardzo dziękuję i czekam na jeszcze. Od innych czytelników też.
W okresie międzywojennym Karol Irzykowski - znakomity krytyk, felietonista, teoretyk sztuki - pracowicie wyszukiwał i wykpiwał różne językowe potworki. Zanotował m. in. szereg wypowiedzi ówczesnych posłów, które nie ustępują oratorskim wyczynom naszych dzisiejszych "złotoustych".
Przykład:
"Zaczęto mówić o rolnictwie, gdyż rolnictwo zaczyna się kurczyć, a każde ciało, które się kurczy, musi poniekąd wywoływać pewien aplauz czy pewne zdanie wołającego o ratunek".
Po tym zdaniu nikt nie może mieć wątpliwości, że III RP jest kontynuatorką II RP na wielu polach i płaszczyznach...
TOAST
W nieocenionym zbiorze toastów Edwarda Feitzingera, wydanym w Cieszynie w 1891 roku, są przemowy sławiące cnoty licznych profesji. Jest też toast "na cześć artysty dramatycznego w rocznicę otwarcia sceny narodowej". Mając pełną świadomość, że brak części czołobitnych pochlebstw, jest bolesną luką, zamieszczam tylko fragment...
Oto rok ubiegł i znów przed wami,
Stajemy z chętną posługą,
Choć nieraz znojem, trudem i łzami,
Drogę znaczyliśmy długą.
Lecz nas nie zgięło nigdy zwątpienie,
Ani padaliśmy w męce
Ufni, że troskę o polskiej scenie,
W wasze złożyliśmy ręce.
Oto rok ubiegł... Jak skwarne lata,
Gdy słońce kłosy powarzy:
Marna przepadnie żeńcom zapłata,
I łza zawiśnie na twarzy...
Lecz żaden czoła nie chyli w trwodze,
Tylko nadzieją się krzepi:
Tak szliśmy ciągle po twardej drodze,
Mówiąc, że będzie nam lepiej!
O duchu polski! Grzej nas swem tchnieniem,
Prowadź przez szereg lat długi!
Pod tym, nadziei, jasnym promieniem
Dzisiaj wstępujem w rok drugi!
(I tu wszyscy wreszcie mogą się napić)
MYŚLI WIELKICH, MĄDRYCH, NIE ZAWSZE ZNANYCH
Niejeden, nie mogąc innych przewyższyć, stara się ich przeskoczyć.
Pyrsk!!!
Jeśli chcesz mieć dostęp do artykułów z Trybuny Górniczej, w dniu ukazania się tygodnika, zamów elektroniczną prenumeratę PREMIUM. Szczegóły: nettg.pl/premium. Jeżeli chcesz codziennie otrzymywać informacje o aktualnych publikacjach ukazujących się na portalu netTG.pl Gospodarka i Ludzie, zapisz się do newslettera.
