W moim zawodowym życiorysie przykładałem rękę do likwidacji co najmniej pięciu szybów. Tym bardziej więc mnie cieszy, że teraz przyłożę ją do budowy w jaworznickiej dzielnicy Byczyna nowego szybu Grzegorz - wyjaśnia Trybunie Górniczej Bogusław Kilian, główny inżynier inwestycji i przygotowania produkcji w Zakładzie Górniczym Sobieski...
Która to już Pańska Barbórka?
Licząc od pierwszego zawodowego chrztu po uzyskaniu dyplomu inżyniera górnika w Akademii Górniczo-Hutniczej - wypada 28. Od stażysty po głównego inżyniera inwestycji.
Niezmiennie w dzisiejszym Sobieskim?
O, nie. Pierwszych prawie 20 lat przypadło na kopalnię Jan Kanty, gdzie doszedłem do stanowiska naczelnego inżyniera. Po niej był jeszcze krótki epizod w kopalni Siersza.
Można by powiedzieć, że był Pan skazany na gaszenie światła.
Niestety, oba zakłady - no, powiedzmy - historia skazała na zagładę. Żal, bo pod ziemią pozostał węgiel. Górnika zawsze to boli.
Sama nazwa Pana obecnego stanowiska sugeruje, że powtórki z historii już Pan nie przeżyje.
Na pewno. W moim zawodowym życiorysie przykładałem rękę do likwidacji co najmniej pięciu szybów. Tym bardziej więc mnie cieszy, że teraz przyłożę ją do budowy w jaworznickiej dzielnicy Byczyna nowego szybu Grzegorz, tak bardzo potrzebnego obu kopalniom Południowego Koncernu Węglowego. Ma zostać zgłębiony do 850 metrów, z możliwością rozbudowy do 1000.
Co, oprócz tego projektu, ma jeszcze na głowie główny inżynier inwestycji?
Wszystko to - oczywiście wraz z kilkuosobowym sztabem z otoczenia dyrektora - co łączy się z rozwojem kopalni i zapewnieniem przyszłej produkcji. W największym skrócie: począwszy od zbadania i wyboru partii złoża do eksploatacji, poprzez projektowanie rozcinki, po przygotowanie dołowej i powierzchniowej infrastruktury oraz sprzętu do wydobycia.
Główny inżynier zapewne rzadko bywa na dole?
Przeciwnie. W mojej roli nie wszystko mogę zrobić, posługując się jedynie "szkiełkiem i okiem". Wciąż w pełni czuję się górnikiem.
W pierwszym pokoleniu?
Skądże znowu. Górnikami byli mój dziadek i ojciec. Pierwszy fedrował w Zabrzu-Bielszowicach, drugi - przede mną także w Janie Kantym.
Kolej na Pańskich synów?
Młodszy ma dopiero 12 lat. Ale starszy, owszem, również studiuje górnictwo. Także w "mojej", czyli krakowskiej uczelni.
Popychany przez tatę?
Nie ma mowy o jakiejkolwiek presji, chociaż - to prawda - sugerowałem synowi wybór tego kierunku studiów.
Dlaczego? Co takiego, Pana zdaniem, jest w tym zawodzie? Czym zachęcał Pan Kiliana juniora?
Tym, że stwarza szansę ustawicznego rozwoju, że można na nim opierać byt własny i rodziny na przyzwoitym poziomie. Górnik uosabia etos, przyjaźń, współodpowiedzialność za drugiego człowieka. Te cechy nabierają znaczenia natychmiast, kiedy znajdzie się poniżej zrębu szybu. Wobec zagrożeń pod ziemią wzajemne wsparcie jest niesłychanie ważne.
Przypuszczam, że i Barbórka jest więc świętowana u Kilianów bardzo tradycyjnie.
To prawda. Właściwie są to dwie Barbórki. Pierwsza łączy się z uczestnictwem w oficjalnych uroczystościach zakładowych i koncernowych. Z racji mojej roli wypełniają je spotkania nie tylko w zamkniętym, górniczym kręgu. Zawodowe święto jest przecież także znakomitą okazją do swobodniejszych spotkań z kontrahentami i ludźmi przychylnymi kopalni. Jest też ta druga, domowa...
... ze świątecznym obiadem i królującymi na stole roladą, kluskami i modrą kapustą.
Też. Ale moja żona doskonale wie, że szczególnie cenionym przeze mnie rarytasem są ryby w każdej postaci.
Ryby...?
Moją - rzec można - chorobliwą wręcz pasją jest wędkarstwo. Nad wodę uciekam więc zawsze, kiedy zdołam tylko wygospodarować trochę wolnego czasu. Na weekendowe wędkowanie najchętniej jeżdżę do rodzinnej ostoi w Tylmanowej, z przepływającym tam Dunajcem. Natomiast przynajmniej raz w roku ruszam na poważne wyprawy w morze. Zazwyczaj pada na północną Norwegię.
Jak tu nie zapytać wytrawnego wędkarza o trofea?
W Polsce zdarzały mi się 20-kilogramowe karpie. Z fiordów Morza Norweskiego wracałem z nie mniej imponującymi dorszami i halibutami.
Jeśli chcesz mieć dostęp do artykułów z Trybuny Górniczej, w dniu ukazania się tygodnika, zamów elektroniczną prenumeratę PREMIUM. Szczegóły: nettg.pl/premium. Jeżeli chcesz codziennie otrzymywać informacje o aktualnych publikacjach ukazujących się na portalu netTG.pl Gospodarka i Ludzie, zapisz się do newslettera.
